ÇOCUK YETİŞTİRİRKEN AYRIMCILIK YAPIYOR MUYUZ?

       
          Çocuk yetiştirirken anne babalar doğruları bulma telaşından kimi zaman hatalar yapar. Hata yapmadan çocuk büyütmek sanırım evrenin en büyük ütopyasıdır. Kimi hatalar o an canınızı yakar, bir daha yapmamaya gayret edersiniz. Kimi hatalar da sinsidir, kendini size hissettirmez. Doğruymuş gibi yanınızda durur, siz yaptıkça o daha da beslenir, büyür.  Örnek mi, cinsiyet ayrımcılığı.
           Bir çok anne baba çocuklarına cinsiyet ayrımı yaptığını kabul etmez. Çünkü cinsiyet ayrımı , bir cinsin diğer bir cinse üstün tutulması, belirgin biçimde ayrımcılık uygulanması olarak tanımlanıyor. Ne yazık ki toplumumuzda kadın olarak dünyaya geldiğinden dolayı ayrımcılığa uğrayan o kadar çok insan var ki.Kadına şiddet, kadın cinayetleri derken her gün gazetelerde bu ayrımcılıkla büyütülmüş erkeklerin vukuatlarını okuyor, için için kahroluyoruz.

        Peki, toplumun en küçük birimi aile , bu ayrımcılığa karşı nasıl bir rol üstlenebilir?
       Yatak toplama, kahvaltı hazırlama, toz alma  gibi ev işlerinde eşit rol dağılımı sağlamak ilk akla gelen elbette. Flört, harçlık, izin konularında da adaletli davranmak anne babaların takınacağı önemli bir adım olacaktır elbette. Cinsiyet eşitliği sadece çocuklar için değil, eşler için de geçerli olursa geleceğe dair güzel bir adım atmış olacağız aslında.
          
          Erkek veya kadın. Toplumun iki eşit gücü olduğu felsefesini gelecek nesillere neden aktaramayalım? Bu Dünya'nın düzeni değişmez deyip kafalarımızı kuma neden gömelim? Çocukları yetiştirirken üstünlük telaşları yerine anlaşma telaşlarına girsek ne güzel olurdu. 
         Rekabet, hırs, para, kariyer yeni değerlerimiz oldu bir anda. Aklıyla değil yumruğuyla , küfürüyle kendini ifade eden bir topluma dönüşürken çocuklara insanların eşit olduğundan hiç bahsedemez olduk herhalde. 
           Aile içinde birbirimize ayrımcılık yaptıktan, ötekileştirdikten sonra Dünya'yı eleştirmeyi hak ediyor muyuz sizce?

Yorumlar