Hafta sonunun geldiği her cuma gibi bugün de içimde tüm gün çakırkeyif bir hal söz konusudur. Yarın sabah 6'da kalkmayacak, iki okul çocuğuna beslenme hazırlamayacak, işe giderken ne giysem diye düşünmeyecek, en güzeli de çocuklarımı sabahın bir körü ayağa dikmeyecek olmanın bilinci tüm günü mutlu yaşamama yeter de artar zaten.
Ancak bu sene annelik sınavında zorlu bir soru çıktı karşıma.
Soru 271389262: Büyük çocuğu 3. sınıfa , küçük çocuğu birinci sınıfa giden , çalışan bir anne en fazla kaça bölünür ve bölünen parçalar, işlemlerde başarısız olursa anne bir araya nasıl getirilir?
Şimdi ben bu soruya,
a) Susma hakkımı kullanıyorum.
b) Avukatımı istiyorum
c) Seyirciye sormak istiyorum
d) Bölme işlemini oldum olası sevmem , toplama yapsak olmaz mı?
e) Hepsi
Seçenekleriyle cevap vermekle de kurtulamıyorum. Zaman döngüsünde annelerin sınavları hep uygulamalı, sınav heyeti de şöyle mangal gibi bir anne vicdanı. Ama bakıyorum da anneliği ne kadar çok ciddiye alırsan o kadar çok hata yapıyorsun. Çocuğunun üstüne korkularını saldığın anda ona yardımcı olamıyorsun. Ama bu korkuları , annelik paranoyalarını çocuğuna hissettirmemek de zor hem de çok zor. Ama asıl ustalık da buymuş o zaman. Çocuğunun eğitimi, sağlığı, gelişimi gibi konularda kaygılanmamak imkansız. Ama bu kaygıları çocuklara bulaştırdığımızda işler o vakit sarpa sarıyor işte. Ama bir yandan da 24 saat marshmallow tadında bir anne de olamam ki.
Neyse anneliğin tadını çıkarmak için hafta sonlarını beklememek lazım. Biraz da akışına bırakmak, rahat olmak gerek o zaman. Tadınız , keyfiniz, neşeniz bol olsun. Mutlu hafta sonları....
#Blogfırtınası
#6
Yorumlar
Yorum Gönder