Her Çocuk Kendi Kılavuzuyla Doğar

       

           Çocuklardan bahsederken dünyanın en zor denklemiymiş gibi bahsederiz hep. Çözmek zorunda olduğumuz ve bu konudaki maharetimizi bütün dünyaya ispatlayabileceğimiz  bir fırsat olarak görüyoruz belki de. Çocuk eğitimi hakkında yazılan evrendeki tüm kitapları okusan hatta yesen unutma ki dostum; " Her  çocuk kendi kılavuzuyla doğar" Kendi bildiğini okuyan anne babalar için durumun çetrefilli hali için üzgünüm. Ama durum bu.

          Çocuk eğitiminde  anne babalar kendi ekolünü oluşturmakla çabalar. Kolay gelsin şimdiden.  Disiplinli,  titiz, çalışkan başlıkları en çok tercih edilenler arasında yer alır. Yani her çocuk bu alanlardan en az birinde uzman olmak zorundadır. Ancak çalışkan mutlaka olmak zorundadır. Fena mı tabii ki olsun. Ancak sürekli bir mükemmeli yakalama telaşında olmadan olsun. Üzerine meyve suyu döken çocuk annem kızacak diye gözyaşı dökmeden olsun. 

           Vicdanlı, hoşgörülü, saygılı, yardımsever, paylaşımcı bir insan yetiştirme telaşında olan anne babalara gün geçtikçe daha az rastlıyorum sanki. Hayattaki önceliklerimizle çocuklara model oluyoruz. Manevi değerlere sahip olmak parayla kıyaslanamadığı için biz insanlar için çok fazla değer ifade etmiyor haliyle. Halbuki herkes çevresindeki insanların manevi değerlerinin yüksek olmasını isterken kendi çocuğunu yetiştirirken bu konuya fazla önem vermiyor. Sınıfa yüksek not alan arkadaşını tebrik etmesini önermeniz çocuğunuzun hayatında nasıl önemli bir adım olacaktır. Haftalığından arttırdığı paralarla  bir köy okulunun  kitaplığına kitap hediye etmesinin mutluluğunu hangi ders notu verir peki. 

             Açgözlülüğümüz çocuklarımıza miras bırakıyoruz. Doymazlığımızı, aymazlığımızı da. Nasihat yerine davranış ile olumlu davranış kazandırmanın önemini biliyoruz ama bilmezden geliyoruz işte. 

          Siz yine de bilmezden gelmeyin.

Görsel kaynak:  https://tr.pinterest.com/pin/193162271496827976/